Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

ΑΥΠΝΙΕΣ: Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα (last post)

Πάντα μου άρεσε αυτή η έκφραση. Λίγο ο άνεμος, λίγο ο διάβολος, μόνο τα σκορπίσματα δεν συμπαθούσα, γι'αυτό και τα άλλαξα. Κι όχι ότι έχω τίποτα προηγούμενα με τα σκορπίσματα, τα μαζέματα μ' ενοχλούν. Είναι δύσκολα τα μαζέματα γιατί συνήθως δεν ξέρεις από που να αρχίσεις. Κι όσο πιο πολλά τα κομμάτια, τόσο δυσκολότερο το έργο της συγκομιδής.
Μελαγχολικά ξανακυλήματα σε μονοπάτια γνώριμα από καιρό που δεν πρόλαβαν να αραχνιάσουν. Το γαλλικό σκουμπρί βοηθάει, όμως μόνο στην αρχή, οι συμφωνίες με τον διάολο τελείωσαν, γιατί έχω μόνο μια ψυχή να πουλήσω και ποτέ δεν θα μάθω από τί υλικό είσαι φτιαγμένη, μωρό μου!
Ακαταλαβίστικα posts σε ένα blog που ποτέ δεν ήταν αρκετό, και παραμιλητά σε ύπνο, αλλά και ξύπνιο συνέθεσαν το πάΖλ της τρέλας, με τα ζώδια να προβλέπουν καθημερινά το μοιραίο! Ελεύθερη, αλλά χαμένη μοίρα... εκ των προτέρων. It is hard to hold a candle in a cold November Rain, όπως λέει κι ο Axl Rose των Guns n' Roses, αλλά τί ξέρει αυτός; Amsterdamn' good με τις άγκυρες ριγμένες κι ασήκωτες λέω εγώ και φυσικά έχω δίκιο. Βασικές αισθήσεις και παρεκλίσεις με φόντο το "νησί των συναισθημάτων" του Χατζηδάκη και.... βγήκε αέρας πάλι σήμερα και η δίνη του μας πήρε και μας σήκωσε.

1974-2010: 36 χρόνια αυπνίες, αλλά και δικαιολογίες, φιλοσοφίες, συναλλαγές, εσωτερικές συζητήσεις και αναπάντητα ερωτήματα. Θα πρέπει να αρχίσει να ξημερώνει στην ώρα του πια.

Δεν ξέρω τί άλλο έχω να δώσω ή τί άλλο μπορεί να μου δώσει αυτό το blog στο μέλλον, όμως την δεδομένη στιγμή θα μπει στο συρτάρι μαζί με τα υπόλοιπα...



Υ.Γ.
Πέστα ρε Πέγκυ!