...σε ανεξέλεγκτη πορεία, χωρίς εκτόνωση και τα νεύρα τσατάλια. Και λέγοντας τσατάλια δεν εννοώ χοντρά διχαλωτά ραβδιά, αλλά τσιτωμένα και αιχμηρά σαν πιρούνια. Πώς είναι δυνατόν κανείς να μπορεί να τιθασεύσει το πνεύμα, αλλά όχι το σώμα;
Εχω πάψει να μετρώ τις φορές, έχω πάψει να μετρώ τις μέρες και τις ώρες, τώρα που το παιχνίδι έχει ξεκινήσει για τα καλά. Προσπαθώ να ηρεμήσω με διαλογισμό, αλλά είναι δύσκολο όταν έχω από καιρό απορρίψει την εύκολη οδό. Οι μελωδίες και οι εικόνες βοηθάνε για να συμπληρώσω τα κομμάτια του πάζλ, με το άγρυπνο μάτι του μεγάλου αδελφού να παρακολουθεί συνεχώς. Μπορεί το παιχνίδι να είναι στημένο, όμως έχει ενδιαφέρον, ειδικά όταν ακόμη μπορείς να επιρρεάσεις το αποτέλεσμα. Το blog έχει χάσει τον ρόλο του, όμως μου έχει εξασφαλίσει το ζητούμενο από την πρώτη στιγμή. Λένε ότι όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν, όμως δεν συμφωνώ. Είναι τόσο ωραία και μικρή η διαδρομή, που αξίζει να το παλέψεις μέχρι τέλους, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, όποιο κι αν είναι το τίμημα.
Οταν πρωτοάκουσα τους proklisi είχαν μόλις "ανεβάσει" το πρώτο τους κομμάτι στο hiphop.gr. "Ονειρο θερινής νυχτός" κι από τότε πέρασαν αρκετά καλοκαίρια, όμως το τραγούδι εξακολουθεί να είναι μοναδικό! Τυχαίο; Δεν νομίζω...
Υ.Γ.
Πώς είπατε;
Για όλα τα στραβά κι ανάποδα, αλλά και για τα ίσια και κανονικά. Σχόλια για κακώς και καλώς κείμενα, φωτογραφίες, μουσική, ταινίες κα. Ο συγγραφέας δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη για την επικαιρότητα, την ορθότητα, την πληρότητα, την συνοχή, την λογική ή την ποιότητα των παρεχόμενων πληροφοριών στην παρούσα ιστοσελίδα και ως εκ τούτου δεν ευθύνεται για οποιαδήποτε είδους ζημία προκύψει από τη χρήση ή μη χρήση των πληροφοριών ή τη χρήση ελαττωματικών και ελλιπών πληροφοριών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου